Շուտով ամանոր է, ձմեռային արձակուրդներ մի ժամանակաշրջան, որի ընթացքում հասցնում ենք միմյանց մի լա՜վ կարոտել։ Հենց դրա համար էլ, որպես հրաժեշտի օր դեկտեմբերի 25ին քոլեջի մեծ թվով ուսանողներով ուղևորվեցինք դեպի Ծաղկաձոր։ Իսկապես շատ էինք ՝ 2 մեքենայով գնացինք։ Չգիտեմ, թե մյուս մեքենայում ճանապարհն ինչպես է անցել, բայց այ մեզ մոտ։ Ը՜մ նկարագրելու չի դա։ Երգել ենք, պարել, ասել-խոսել ու ծիծաղել։ Բա ուտելը՞ ։/ Է՛լ պեչենի, է՛լ մարինադ, է՛լ մանդարին։ Բայց գիտե՞ք կարևորը որն էր. հաճելի մթնոլորտը ՝ կենսուրախ ու մտերիմ մարդիկ։ Դե մոտ մեկ ու կես ժամվա ճանապարհ էր։ Ծաղկաձորում ձյուն էր, քամի ու ցուրտ։ Բայց դե ո՞վ էր դրան ուշադրություն դարձնում, էրեխեքը ձնագնդիկ էին խաղում, ուրախ-զվարթ շրջում Ծաղկաձորի հրապարակում: Читать далее «Նախ ճամփորդություն, ապա` արձակուրդ»
Դե՜ մեր մեջ ասած քոլեջում նստելու օր էլ չէր 🙂 Դրա համար էլ որոշեցինք այցելել Հովհաննես (Վանիկ) Շարամբեյանի անվան ժողովրդական արվեստի թանգարան: Այն հեռու չի, Աբովյանի Պուրակում: Եթե դու էլ ցանկացար գնալ այնտեղ, ուրեմն չկարդաս շարունակությունը, քանզի պատմելու եմ, թե ինչ կար-չկար այնտեղ, եթե գնալու ես՝ ավելի լավ է գնա և ինքդ քո աչքով կտեսնես ամեն ինչ: Իսկ այ եթե ինչ-ինչ պատճառներով չես կարողանա գնալ, ապա արի ես քեզ համառոտ կներկայացնեմ, թե ի՜նչ լավ թանգարան էր: 
Գալստյան Մարիամ 